"Ποιός θα σε θυμάται Ερημίτη μου ύστερα από 50 χρόνια;"
Σε συζήτηση απόλογισμού μάλλον εξελίχθηκε ο χθεσινός απογευματινός περίπατος με φίλους.
"Γιατί το λέτε αυτό;" ζήτησα να μάθω.
"Επειδή οι άνθρωποι έρχονται και παρέρχονται. Σαν ένα αέναο ποτάμι" φιλοσόφησε ο μεγαλύτερος της παρέας.
"Πόσοι και πόσοι πέρασαν. Τι έχτισαν! Πόσους σκότωσαν! Τι έκαψαν! Τι είπαν! Που είναι τώρα όλοι τους; Ποιος τους θυμάται εκτός από τις κιτρινισμένες σελίδες βιβλίων σε τάφους βιβλιοθηκών" συμπλήρωσε με καμάρι η φίλη του.
Ο ήλιος βασίλευε και ηψυχή μου γαλήνευε.
Δεν ήθελα να τους αφήσω με αυτή την απογοητευση στο νου.
"Ακούστε," είπα κοιτάζοντας τους στα μάτια.
"Οι άνθρωποι θα ξεχάσουν τι είπατε, τι κάνατε, αλλά πάντα θα θυμούνται, πως τους κάνατε να αισθάνονται!"
Τα πρώτα αστέρια στον ουρανό τραγουδούσαν την σιωπή της γαλήνης που απλώθηκε τώρα σε όλη την παρέα.
8 σχόλια:
Εγώ μάλλον είμαι πολύ απαισιόξη τότε!Πολύ φοβάμαι ότι δεν θα θυμούνται τίποτα!Οι άνθρωποι ξεχνάμε πολύ γρήγορα!
Φιλιά πολλά
Υστεροφημία..
οι άνθρωποι όσο περισσότερα δίνουν στους άλλους, τόσο μένουν "ζωντανοί" μετά θάνατον..
όσο λιγότερα έδωσαν, τόσο εύκολα ξεχνιούνται..
το, "περισσότερα" και το "λιγότερα", ότι κι αν σημαίνουν..
μεγάλο κακό ή μεγάλο καλό..
καλημέρα Ερημίτη..
Μην είσαι τόσο σίγουρη...τα αγγελάκια σπάνια τα ξεχνούν!!!
Καλή συνέχεια!
Χμμ...το δίνω και το παιρνω... κάποτε θα πάρει την αξία που του αρμόζει... να απεξαρτητοποιηθεί από την θύμηση. Να βγούνε μπροστά τα συναισθήματα. Να δοθεί αξία στο Είμαι και οχι στο Εχω. Το αλησβερίσι (δεν ξέρω πως γράφεται) έχει καταστρέψει πολλά. Φίλε Ευρύνοε, το ξέρεις πως διευρύνεται ο νους μου όποτε σε βρίσκω στον δρόμο μου!!!
Οι άνθρωποι αγαπητέ μου Ερημίτη, θα σε θυμούνται αν τους κάνεις μεγάλο καλό ή μεγάλο κακό.
Αν είσαι κάπου στη μέση, ξεχνιέσαι εύκολα.
Διότι, αν τους έχεις κάνει μεγάλο καλό, θα σε θυμούνται γιατί έχουν την ανάγκη να σ' αγαπούν και αν τους έχεις κάνει μεγάλο κακό, θα σε θυμούνται γιατί έχουν την ανάγκη να σε μισούν. :)
Άρα τους έκανες κάπως να αισθάνονται, καλά η άσχημα...
Μην με παρεξηγείς...Ερημίτης είμαι..δεν ξέρω και τι λέω καμιά φορά...
:)
Φίλε Ερημίτη, είναι αμφίδρομον..
και χαίρομαι γι αυτό :)
όπως βλέπεις είναι και δική μου χαρά!
Δημοσίευση σχολίου