Το καλοκαρίρι σιγά σιγά μεταφέρεται από το σώμα στις καρδιές.
Εκεί, είτε θα παραμείνει για να θυμίζει αλήθειες, είτε θα κρυφτεί μέχρι κάποιος να το ελευθερώσει.
Σιγά σιγά παρατηρώ εδώ κι εκεί σημάδια μιας επερχόμενης αναταραχής.
"Μα τίποτα δεν σε πτοεί, Ερημίτη;" με ρωτούν
Τότε θυμάμαι και επαναλαμβάνω την ιστορία που μάλλον σου την έχω ξαναπει. Αλλά θα την πω για να την ακούσω άλλη μια φορά εγώ. Την χρειάζομαι.
Λοιπόν, μια μέρα, τον πλησίασε ένας δημοσιογράφος και τον ρώτησε αν είναι αισιόδοξος η απαισιόδοξος.
« Είμαι αισιόδοξος φυσικά», απάντησε ο σοφός
« Καλά, πως μπορείτε να είστε αισιόδοξος με όλα τα προβλήματα του κόσμου την εγκληματικότητα, την διαφθορά, την φτώχεια, καταρρέουν οι αξίες» ρώτησε απορημένος ο δημοσιογράφος.
« Α, δεν είμαι αισιόδοξος γι' αυτόν τον αιώνα», εξήγησε ο σοφός. Αλλά είμαι βαθύτατα αισιόδοξος για τον επόμενο»!!!
Ε, να αυτή την αισιοδοξία θέλω να φωτίσω τούτο το Σαββατοκύριακο, μιας και από βδομάδα, τα πρώτα κίτρινα φύλλα θα προκαλέσουν μέσα μας μια κρυάδα...ένα συνοφρύωμα...
2 σχόλια:
Έτσι και αλλιώς αυτή η ριμάδα η σπίθα της αισιοδοξίας ταξιδεύει...
Και ναι ρε είμαστε αισιόδοξοι.Ευτυχώς που υπάρχουν κάποιοι που ελπίζουν ακόμα.Μην ανησυχείς φίλε μου.Όπως,πολύ σωστά έχεις προαναφέρει,το τέλος θα μας διακιώσει.
Και ταξιδεύει και είναι μεταδοτική. Οπότε ας είμαστε ανοιχτοί μπας και μολυνθούμε!!!
Καλό βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου