Ακόμα και οι πιο σοφοί - εσύ διάβαζε ανίδεοι - ερημίτες, πέρασαν ζωές ολόκληρες ανάμεσα στον ήλιο και το φεγγάρι δίχως να καταφέρουν πολλά, παρα μόνο να επαναλάβουν το μεγαλείο αυτού του βάθους."
"Γιατί το λες και το ξαναλες αυτό Ερημίτη;" ρώτησε ο καλωσυνάτος φίλος που με φιλοξένησε στο σπιτικό του.
"Το λέω για να το ακούσω κι εγώ που το χρειάζομαι αλλά και να παινέψω κι εσένα"
"Εμένα; Γιατί;"
"Θα σου πω, αφού πρώτα εσύ μου φανερώσεις τα αισθήματα που έχεις ύστερα από το κάψιμο της χώρας που σε ανέθρεψε για αιώνες τώρα"
"Δεν ξέρω Ερημίτη ξεκάθαρα...δεν ξέρω...την μια έχω θυμό...την άλλη λύπηση... μου είναι δύσκολο να ξεχωρίσω"
"Γι' αυτό έχεις και τούτον τον πίνακα στην είσοδο του σπιτιού σου έτσι;"
Γέλασε ο φίλος μου με θαυμασμό
"Είσαι καταπληκτικός Ερημίτη" μου λέει
"Τούτο εδώ είναι καταπληκτικό" του απαντώ και το διαβάζω δυνατά:
4 σχόλια:
Κι έρχονται στιγμές να σκέφτεται κανείς..
να γίνει ερημίτης και να φύγει μακριά απο όλους κι απο όλα ή να βγεί στους δρόμους να φωνάξει την αλήθεια..
Ο Ερημίτης φίλε Ευρύνοε, τα συνδυάζει άψογα και τα δύο. Μπορεί να φωνάζει στους δρόμους την αλήθεια, επειδή καταφέρνει τις στιγμές που πρέπει να αποσύρεται για να δει μέσα του πιο καθαρά.
:)
Καλό μεσημέρι!
Υπάρχει και τρίτος...
Αυτός που δεν ταΐζεις με σκοπιμότητα. Όχι επειδή τον ξεχνάς. Όπως τον άλλον...
Κάθεται σιωπηλός.
Όταν πεθάνουν οι άλλοι δύο θα σου συστηθεί.
Εκεί να δεις γέλιο!!!
Καλό απόγευμα
Πόσα ξέρεις πειρατή!! Τι έχεις συναντήσει εκεί στις θάλασσες....
:)
καλημέρα!!!
Δημοσίευση σχολίου