Herimitis

Πριν από δυο χρόνια, αν ο θυμός και ο φόβος δεν βοήθησαν να το απωθήσουμε, γίναμε μάρτυρες της άλλης μεγάλης φωτιάς, της Πάρνηθας.
Αλήθεια πόσους βιασμούς μπορεί να αντέξει η ψυχή ενός ανθρώπου...
Λοιπόν, ανασκάλεψα σήμερα κάτι φωτογραφίες και βρήκα αυτήν εδώ:
153530-πέτρος και παύλος.gif

Αυτός είναιο Πέτρος. Μια μικρή παπαδίτσα (που ανήκει στο είδος καλόγερος- Papus major) κοιτάζει με θλίψη τα αποκαίδια της ζωής του. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη από τον Παναγιώτη Λυτσούδη μέλος της WWF. Κατάφεραν να σωθούν λοιπόν ο Πέτρος και ο αδελφός του ο Παύλος. Τα ονόμασαν έτσι επειδή βρέθηκαν ανήμερα της γιορτής.
Σήμερα, φοβάμαι πως όσο κι αν ψάξει κανείς, δεν θα βρει το παραμικρό ίχνος ζωής. Στο τοπίο που είναι κρανίου τόπος. Αλλά μελλοντικά οικισμός. Επειδή το έχουμε ξαναδει πολλές φορές τούτο το σκηνικό.
spitia parnitha.jpg

Καληνύχτα Σεβάχ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα...

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...: Γειά!Η ιστορία επαναλαμβάνεται και πάλι.Δεν στεναχωριέμαι τόσο για τα σπίτια,το ξέρω οτι με αυτό που λέω μπορεί να παρεξηγηθούν κάποιοι.Το σπίτι,κάποια στιγμή το ξαναφτιάχνεις.
Με πονάει η φύση που καταστρέφεται,τα δέντρα, τα ζωάκια,όλο το οικοσύστημα.Αργότερα που θα έρθει ο χειμώνας, οι πλημύρες...είναι μεγάλο το κακό και δεν έχει τελειώσει ακόμα.; 23 Αυγούστου 2009 στις 2:37 μ.μ.
Δημητρης είπε...: Τι να πω...τι να πω... μέσα μου συμφωνώ κι εγώ μαζί σου... διαχειριστές είμαστε του οικοσυστήματος και νομίζουμε οτι είμαστε κυρίαρχοι... αξίζουμε μια τιμωρία...ένα μάθημα...
Να είσαι καλά!; 23 Αυγούστου 2009 στις 2:49 μ.μ.
stratos o ψήστης είπε...: Καλησπέρα Δημήτρη.
Όπως το είπες αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ...; 23 Αυγούστου 2009 στις 6:39 μ.μ.
Δημητρης είπε...: Μας έχει πιάσει μελαγχολία Στράτο...ο Ερημίτης δεν είναι συνηθισμένος σε αυτά... αλλά κινδυνεύει... καλησπέρα; 23 Αυγούστου 2009 στις 7:02 μ.μ.
D.Angel είπε...: Στο ίδιο έργο θεατές...
Κρίμα; 23 Αυγούστου 2009 στις 9:33 μ.μ.
xristina είπε...: Και ύστερα θα έρθουν οι πλημύρες-το έχω ζήσει και με εχει τρομάξει-εχω τρομάξει και απο τα δυο...τα εχω ζήσει και τα δυο και την πλημύρα και την φωτιά...Οπως λές...αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ...Καλησπέρα.; 23 Αυγούστου 2009 στις 9:58 μ.μ.
Δημητρης είπε...: Δεν αλλάζει λοιπόν ο κόσμος Angel...καλημέρα!; 24 Αυγούστου 2009 στις 8:51 π.μ.
Δημητρης είπε...: Ετσι φαίνεται Χριστίνα... είναι όντως φοβερά να τα έχεις ζήσει και όμως...τα ίδια και τα ίδια...τι να πω... καλή εβδομάδα, ας ελπίσουμε!; 24 Αυγούστου 2009 στις 8:53 π.μ.
Καραβάκι είπε...: Φαίνεται ερημίτη μου ότι έχουμε γίνει χοντρόπετσοι.Και να σου πω και κάτι ακόμη;Mε εκνευρίζει αυτό που κάνουμε... να μιλάμε εκ του ασφαλούς από την πολυθρόνα μας.Θαρρώ πως πρέπει να κάνουμε κάτι περισσότερο... Τι λες;Μπορεί να γίνει;Tην καλημέρα μου και καλή βδομάδα.; 24 Αυγούστου 2009 στις 5:02 μ.μ.
Osiris είπε...: * Leave the Myth *

Κοίτα αλλού.
Μακριά.
...Γιατί θα πληγωθείς πολύ αν βλέπεις.

Την καλησπέρα μου.
Καλωσόρισες Ερημίτη.; 24 Αυγούστου 2009 στις 9:51 μ.μ.
Δημητρης είπε...: Δεν είναι πια εκ του ασφαλούς Γλυκερία... πέρασαν αυτές οι εποχές...
Καλησπέρα!; 24 Αυγούστου 2009 στις 10:42 μ.μ.
Δημητρης είπε...: Μαθαίνεις πειρατή, τοσο καιρό στην μοναξιά σου να κοιτάς κατάματα εκείνο που φοβασαι. Ύστερα δεν φοβάσαι τίποτα. Ο πόνος πια έγινε θυμός...
Καλησπέρα!; 24 Αυγούστου 2009 στις 10:43 μ.μ.