Ο Μιχάλης και το μάθημα

Δεν θυμάμαι να σας έχω πει για τον φίλο μου τον Μιχάλη.
Είναι ώρα λοιπόν να σας πω γι' αυτόν.
Ο Μιχάλης είναι από τους τύπους που δεν τους αντέχεις για πολύ. Ιδίως ,αν είσαι άνθρωπος μίζερος, τότε σίγουρα τα νεύρα σου θα τα κάνει χάλια.
Πάντα θα βρει να σου πει κάτι το θετικό, σε ο,τι και να σου συμβαίνει.
Αφού λοιπόν τον παρακολούθησα για λίγο, να βεβαιωθώ, αποφασίζω να τον ρωτήσω πως τα καταφέρνει και πάντα βλέπει τη ζωή τόσο θετικά. Μου λέει λοιπόν:
"Το πρωί που ξυπνώ, λέω στον εαυτό μου: Μιχάλη έχεις δύο επιλογές, η να είσαι καλά ή να είσαι χάλια. Έτσι διαλέγω να είμαι καλά. Επιλέγω να μην είμαι το θύμα αλλά να διδάσκομαι από τις καταστάσεις"
" Τα πάντα είναι θέμα επιλογών", μου λέει. "Τα γεγονότα από μόνα τους δεν έχουν καμιά σημασία. Εκείνο που τα κάνει σημαντικά ή όχι είναι η στάση μας απέναντί τους".
Ύστερα από αυτή τη κουβέντα, χαθήκαμε με τον Μιχάλη.
Κάποια χρόνια πέρασαν και μια μέρα έμαθα ότι είχε πάθει ένα σοβαρό ατύχημα. Ενώ εργαζόταν σε μια κολώνα της ΔΕΗ, έπεσε από ύψος 20 μέτρων.
18 ώρες χειρουργείο, αρκετές εβδομάδες στην εντατική.
Όταν βγήκε άφησα να περάσει ένα εξάμηνο και πήγα να τον δω.
Μέσα σε όλα, τον ρώτησα τι του πέρασε από το μυαλό την ώρα που έπεφτε.
Μου είπε: "Η κόρη μου που θα γεννιόταν σε λίγο καιρό. Όταν ήμουν πεσμένος στην άσφαλτο, σκέφτηκα ότι είχα δύο επιλογές: να ζήσω ή να πεθάνω. Αποφάσισα να ζήσω. Οι νοσηλευτές ήταν όλοι υπέροχοι. Μόνο, όταν είδα στα πρόσωπά τους την έκφραση που είχαν μετά την αξονική, τότε τρόμαξα."
"Ανάμεσά τους", συνέχισε, "ήταν μια μεγαλόσωμη νοσοκόμα που μου φώναξε δυνατά. Μέσα σε όλα με ρώτησε αν ήμουν αλλεργικός σε κάτι. Οι γιατροί γύρω σταμάτησαν ό,τι έκαναν και περίμεναν την απάντησή μου για να ξέρουν πως θα συνεχίσουν.
Και βέβαια είμαι, της απάντησα με όλη την δύναμή μου.
Είμαι αλλεργικός στην βαρύτητα!!"
Και ενώ γελούσαν τους είπα: "Διαλέγω να ζήσω. Να με χειρουργήσετε σαν να είμαι ζωντανός και όχι σαν να είμαι πεθαμένος".

Ο Μιχάλης έζησε, χάρη στους γιατρούς και την προσωπική του στάση απέναντι στη ζωή.
Από τον Μιχάλη διδάχτηκα οτι αυτό που μετράει τελικά είναι η διάθεσή μας απέναντι στη ζωή.