Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009

ο λάκκος

"Τόσες πολλές κατραπακιές!" παραπονέθηκε ο φίλος. Μόλις έφτασε στην πρωτέυουσα για να τις ελλατώσει αλλά μάλλον πλήθυναν και αγανάκτησε.
"Υπομονή' του είπα
"Τι υπομονή Ερημίτη μου, τι υπομονή, πόση άλλη! Εδώ κοντεύουμε να βάλουμε και το άλλο πόδι μέσα να κλείσει ο λάκκος!"
"Είπες λάκκος;" άνοιξα τα μάτια μου. "Τώρα θυμήθηκα! Για άκου μια ιστορία, ίσως βγάλεις κάτι από αυτήν!'
"Για ιστορίες είμαστε τώρα;" νευρίασε εκείνος
"Μωρέ άκου να δεις τί εγινε...."

Μια φορά ένας αγρότης είχε έναν γάιδαρο.

donkey.png

Γέρασε ο κακόμοιρος και κάποια μέρα, εκεί που περπατούσε στο λιβάδι, έπεσε μέσα σε ένα χαντάκι. Προσπάθησε μα δεν μπορούσε να βγει.

Τον βρήκε το αφεντικό του, προσπάθησε κι εκείνος αλλά δεν τα κατάφερε.

Σκέφτηκε λοιπόν οτι μιας και ο γάιδαρος ήταν γέρος και το χαντάκι έπρεπε να κλειστεί, να κάνει δυο δουλειές μαζί.

Κάλεσε τους χωριανούς, τους έδωσε από ένα φτυάρι και όλοι μαζί έριχναν χώμα μέσα στο χαντάκι να θάψουν τον γάιδαρο και να κλείσουν το χαντάκι. Μόλις το ζωντανό κατάλαβε τι συνέβαινε, έκλαιγε, μα κανένας δεν του έδινε σημασία.

Ξαφνικά όμως σιώπησε. Ολοι αναρωτήθηκαν τι έγινε. Δεν έκλαιγε όταν του πετούσαν χώμα. Εκείνος, κάθε φτυαριά που του έρχονταν στην πλάτη, την τίναζε και έπεφτε στα πόδια του το χώμα. Έτσι συνέβαινε να πατάει το χώμα και να ανεβαίνει εκείνο και στο τέλος γέμισε το χαντάκι και ο γαίδαρός μας βγήκε καμαρωτός καμαρωτός.

Τι κατάλαβες λοιπόν; Πως η ζωή θα σου ρίχνει πολλές φτυαριές με ακαθαρσίες. Κάθε είδους. Το κόλπο είναι να τις τινάζεις από πάνω σου και να ανεβαίνεις από το χαντάκι πατώντας τη βρωμιά. Μπορούμε να βργούμε από το οποιοδήποτε χαντάκι όχι με παραίτηση αλλά με αποφασιστηκότητα. Κάθε φτυαριά και ένα βήμα προς τα πάνω!"

Ο φίλος έφυγε ύστερα από έναν σκεφτικό χαιρετισμό....

Μακάρι ο λάκκος να του έδειξε τον δρόμο προς τα πάνω...

20 σχόλια:

Μαρία Έλενα είπε...

Καλημέρα Ερημίτη
Πολύ καλή εγγραφή
Καλό μήνα
Φιλάκια ...

ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ είπε...

Γάϊδαρος ήταν το "αφεντικό" και γαϊδούρια οι συγχωριανοί που έθαβαν το κακόμοιρο το γαϊδουράκι ζωντανό.
Μακάρι να μπορούσε, όταν με μαγκιά βγήκε, να τους δώσει όλους μια κλωτσιά και να τους ρίξει μέσα.
Καλή σου μέρα, Ερημίτη.....

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα Δημήτρη!Πολύ όμορφο και διδακτικό το κείμενό σου!Έτσι είναι,πρέπει να ξεπέρναμε τα εμπόδια και τις δυσκολίες και να προχωράμε στη ζωή μας.

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Τί σου είναι ο άνθρωπος,Δάσκαλε!
Και πως μπορεί με μια καλή κουβέντα(και διδακτική)να σε τραβήξει απ' την έστω και μικρή προσωπική σου άβυσσο.
Σ'ευχαριστώ.
Καλμέρα.

D.Angel είπε...

Mακάρι κι ο φουκαράς ο γαιδαράκος να τους άρχιζε όλους στις κλωτσιές!Φιλιά

Δημητρης είπε...

Καλό μήνα Μαρία, χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία αυτή!!! Είναι για καλό!

Δημητρης είπε...

Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που σερβίρεται κρύο, θα σκέφτηκε ο γάιδαρος και θα περίμενε την κατάλληλη ώρα!
Καλό μεσημέρι δύσπιστε!

Δημητρης είπε...

χαίρομαι που σου άρεσε και έκανε τα φτερά σου να χτυπήσουν πιο δυνατά τον αγέρα και να σε πάνε πιο μακριά!!!

Δημητρης είπε...

Αυτή η μικρή προσωπική άβυσσος Ελίτσα μερικές φορές είναι πολύ μεγάλη...και η έξοδος εξίσου δύσκολη!!!
Καλή συνέχεια!!

Δημητρης είπε...

Συμφωνείς κι εσύ λοιπόν για εκδίκηση έτσι;; Ισως να μην έχεις άδικο...
Καλημέρες!

Lilith είπε...

Καλησπέρα Δημήτρη μου.
Πολύ καλό!!! :)
Έξυπνος ο γαϊδουράκος!
Φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είχε και... γαϊδουρινή υπομονή!
χαχαχααα!!!
Ένα προσόν που δυστυχώς δε χαρακτηρίζει τους περισσότερους από εμάς.
Πάντως, είναι πολύ έξυπνη τακτική φτάνει βέβαια να σου πετάνε χώμα και όχι... μπετόν! ;)

(Να πεις στον Ερημίτη ότι είναι πολύ όμορφο το blog του! Είδες; Τόσα χρόνια μακριά από τον πολιτισμό και παρόλα αυτά έφτιαξε τέτοιο blog!) :)))

Δημητρης είπε...

Τελικά βλέπεις, υπομονή υπομονή αλλά στο τέλος απέδωσε. Δεν είχε μόνο την υπομονή την ανόητη, αλλά την υπομονή την δημιουργική. Ούτε εκδικητικότητα διέθετε. Η εκδίκηση ήρθε έμμεσα. Με την σωτηρία του σε πείσμα των δολοφόνων του!!!
Αυτό που είπες τελικά, έξυπνη τακτική.
Μπετόν ε;;; Δεν το σκέφτηκα...
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια για το blog !! Το αγαπώ και αυτό μάλλον φαίνεται!!!

fotini είπε...

πραγματικα ομορφη ιστορια...
διδασκει πιστη στη δυναμη του μυαλου μας για να επιβιωσουμε των δυσκολιων

Δημητρης είπε...

Έτσι είναι Φωτεινή, ανάμεσα στα άλλα και αυτό! Να έχεις μια υπέροχη μέρα!

fractal είπε...

ERHMHTH
καλώς σε βρήσκω.
Μιά πραγματικά όμορφη ιστορία.
Απο εκείνες που η πλούσια σε εμπειρίες ζωή των ανθρώπων της υπαίθρου δημιουργούν για να διδάξουν τρόπο ζωής.
Θέλω να σε ευχαριστήσω.
Μέσα από τον λάκο μου..που ελπίζω να είναι προσωρινός

Δημητρης είπε...

Πατώντας το χώμα σιγά σιγά, σε βλέπω πως ανεβαίνεις. Ελα λίγο ακόμη έμεινε!!!!!
Καλως σε βρίσκω κι εγώ!!!!!!!

xristina είπε...

Φταίω εγώ μετά που έχω αδυναμία στους γαιδάρους? Ωραία ιστορία και διδακτική...καλησπέρα.

dimitrisp(se xrono...) είπε...

Ερημίτη καλέ μου φίλε,καλό φθινόπωρο και να είσαι πάντα γερός και δυνατός!
πραγματικά όμορφη η ιστορία και αξίζει να μην την ξεχνάμε!συμπτωση ή όχι αλλά συναντάω εδώ και λίγες ημέρες πολλές ιστορίες με eshek!μήπως μας εμπνέει το προεκλογικό κλίμα;
εύχομαι καλό σαββατόβραδο!

Δημητρης είπε...

Να συνεχίσεις έτσι Χριστίνα, μπορεί κάποιος να καταλάβει οτι είναι και άνθρωπος!!!!
:)
Καλή σου μέρα!

Δημητρης είπε...

Δημήτρη μου καλως σε βρίσκω!! υπάρχουν εσέκιδες και εσέκιδες μου φαίνεται...και ναι έχεις δικιο έχουν αρχίσει να βγαίνουν προς τα έξω σαν τα σαλιγκάρια!!!
Καλή μας συνέχεια!!