Κουράστηκε από τις φωνές

"Κουράστηκα από τις φωνές και τα ουρλιαχτά Ερημίτη"
"Σωστα μιλάς, την αλήθεια βλέπεις" της λέω με αγάπη.
"Μίλα μου, πες μου κάτι" με παρακάλεσε. Έτσι όπως λένε και στο Γεροντικό.
Φέρνω από την βιβλιοθήκη μου ένα βιβλίο με ποιήματα και διαβάζω:
"Πήγαινε σε ένα μέρος, εκεί που δεν πηγαίνουν οι τουρίστες.
Μην πάρεις μαζί σου αποσκευές, κινητά.
Ούτε ταυτότητα.
Πάρε μόνο όσα μπορείς να κουβαλήσεις στην πλάτη σου.
Αν είσαι τυχερός, δεν θα επιστρέψεις.
Η, αν αποτύχεις θα γυρίσεις άλλος άνθρωπος.
Μπες μέσα στο δάσος, εκεί που δεν σε βρίσκει ο χάρτης, εκεί που δεν υπάρχει κανένας θόρυβος παρα μονάχα ο ήχος της βροχής που έρχεται.
Ασε τα βήματα σου να σε οδηγήσουν στην είσοδο κάποιας σπηλιάς. Στάσου εκεί και άκου, όσα η σπηλιά έχει να σου πει.
Κάθησε εκεί.
Άκου.
Γι΄αυτή την στιγμή γεννήθηκες.
Γι' αυτή την στιγμή η Ζωή σε κάλεσε σε τούτο το μέρος.
Κάθησε.
Άκου.
Ο εαυτός σου, να γίνει η προσευχή σου."