Να που ήρθε ο καιρός, ο ερημίτης να βγει στον κόσμο.
Γύρισε κάμπους και βουνά, έμαθε να ακούει την φωνή του ανέμου και το τραγούδι της βροχής.
Τα πετούμενα του ουρανού, του μηνούσαν για τα μελλούμενα. Όσα εκείνος θα συναντούσε αργότερα στον δρόμο του. Στην αρχή παραξενευόταν, ώσπου κατάλαβε πως ήταν το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο.
Για τον δρόμο, έφτιαξε ένα φανάρι. Μια μέρα ένας περαστικός τον αποκάλεσε Διογένη. Μάλλον τον πέρασε για άλλον. Το δικό του όνομα ήταν Ερημίτης.
Σήμερα, πήρε να κατηφορίζει. Εφτασε στην πόλη.
Η καρδιά του χτυπούσε δυνατά. Μα πιο δυνατή ήταν η θέληση του να ζήσει εδώ. Να μάθει κι άλλα, να μοιραστεί, να γιατρέψει και να γιατρεφτεί.
Τότε ήταν που σε είδε κι εσένα.
Δευτέρα 20 Ιουλίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
Ξέρεις πόσο περηφάνη είμαι για σένα;Κυρ δάσκαλε αυτός ο ερημίτης θα έχει σίγουρα πολλά να μας πει...Θα περιμένω να τον ακούσω...Εύχομαι να είναι τα ταξίδια μας όμορφα μαζί του.Να είσαι καλά.Και σε ευχαριστώ.Για όλα...
Καλωσόρισες Ερημίτη! :)
Χαίρομαι πολύ που αποφάσισες να έρθεις στον... κόσμο μας!
Όχι βέβαια για σένα, γιατί πολύ φοβάμαι ότι δε θα σου αρέσει και τόσο, αλλά για μας που θα σε έχουμε μαζί μας :).
Σίγουρα θα έχεις πολλά να μας πεις!
Καλώς σε βρήκα λοιπόν!
O Ερημίτης είναι πρώτα δάσκαλος για τον εαυτό του. Της καθημερινης βιοτής τα γεγονότα, είναι γι' αυτόν μαθήματα. Τα αποζητά. Καμιά περηφάνια δεν του ταιριάζει, επειδή όσα περισσότερα μαθαίνει, τόσο περισσότερο ανακαλύπτει τις ελλείψεις του.
Καλησπέρα
Κι εγώ χαίρομαι Λίλιθ, ελπίζω τούτη η χαρά να μας συνοδεύει και στα ζόρια που ενδεχομένως θα προκύψουν, όταν αναγκαστικά ο Ερημίτης θα χρειαστεί να ανασηκώσει το ροζ πέπλο που προστατεύει τις ανασφάλειες...
Ας είναι όμως. Είναι ένα ταξίδι για την αλήθεια για την ελευθερία.
Καλησπέρα
Χαίρομαι που σε γνωρίζω Ερημίτη!!!
Οι πειρατές σε καλωσορίζουν.
Σου εύχομαι να έχεις περίσσεια δύναμη και θάρρος όταν θα βρίσκεσαι ανάμεσα στους ανθρώπους.
Παρ' όλα αυτά... μη διστάσεις να πεις την αλήθεια.
Και αν κάποιες φορές, νιώσεις ότι χρειάζεσαι ένα μέρος να ξαποστάσεις, το πειρατικό μου θα είναι στη διάθεση σου.
Καλό σου δρόμο στην χώρα των μικρών και φοβισμένων.
Νά' σαι καλά.
Κυρ δάσκαλε... δεν είναι όμορφο που σμίξαν θάλασσες,φεγγάρια και πειρατές για να καλωσορίσουν τον ερημίτη;Θαρρώ είναι ένα μικρό θαύμα...και πολύ,πολύ γλυκό και τρυφερό.
Καλοσώρισες λοιπόν κι΄ απ΄ τον διαβάτη του " Οδεύοντας " ,
και σ΄ ευχαριστώ που πέρασες κι΄ απ΄ το δικό μου φτωχικό κελλάκι.
Πάντα ευπρόσδεκτος . Καλή συνέχεια στην πορεία σου.
Διαβάτης
http://odevontas.blogspot.com/
Τα βήματα των διαβατών πάντα θα συναντιώνται... θα διασταυρωθούμε πάλι.. είτε σε κάποιο κελλάκι, είτε σε κάποιο πολυσύχναστο δρόμο!!
Δημοσίευση σχολίου