Παρασκευή 24 Ιουλίου 2009

τα... δάκρυα του ουρανού

Το περπάτημα του Ερημίτη σήμερα βαρυ. Δύσκολο.
Παράξενη κούραση έχει φυλακίσει μέσα της τα πόδια του. Λες και τοκάθε ένα ζυγίζει χίλια κιλά.
Μένει άφωνος όταν παρατηρεί στους συνοδοιπόρους του, την ίδια κούραση, την ίδια νωχελικοτητα.
"Η πολλή ζέστη, τα έχει αυτά" σκέφτεται, προσπαθώντας να βρει μια άλλη εξήγηση από εκείνη που κατατρώει τον νου του.
"Ακόμα κι εσύ Ερημίτη" ακούει πίσω του " έπεσες θύμα"
"Θύμα ποιανού;" ρώτησε γυρίζοντας να δει εκείνον που έκανε αυτή την περίεργη ερώτηση
"Μπορείς να μιλήσεις ελεύθερα" απαντά ο μεσήλικας άνδρας. Να, κοίτα τον ουρανό!"

"Τα πιστεύεις αυτά;" μισοκλεισε τα μάτια ο Ερημίτης, προσπαθώντας να ακούσει πίσω από την απάντηση
"Αυτά και άλλα πολλά", απάντησε ο άνδρας, πιο ντόμπρα από όσο περίμενε ο Ερημίτης. "Εσύ;"
Δεν απάντησε αμέσως.
Άφησε το νου του να ταξιδέψει πέρα από το τεχνητό σύννεφο του ουρανόυ. Να το περάσει για να δει το φως του ήλιου. Οχι εκείνου που φωτίζει τις ζωές όλων. Αλλά του ήλιου που αξίζει τους "πολεμιστές του φωτός".
"Μην ξεχνάς πως είσαι γιος της φωτιάς" του λέει ο άνδρας ελευθερώνοντας τον από τις άσκοπες σκέψεις.
"Οταν χαρακώνεται έτσι ο ουρανός, τότε περιμένουμε τα δάκρυα του" μουρμούρησε κάπως φοβισμένα.
"Τι εννοείς;" τον κοίταξε στα μάτια ο περαστικός
"Θα δούμε... είπε ο Ερημίτης...θα δούμε... τα δάκρυα... του πόνου... του ουρανού...

10 σχόλια:

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Δέν ξέρω τι είναι οι χημικές ουρές.
Ηθελα μια απάντηση όμως.Ποτε δεν μου την έδωσαν.Καί έγιναν πλήθος αυτοί που σήκωναν τα μάτια στον ουρανό και απορούσαν!Και το πλήθος μεγάλωσε! Και τότε πήραν τα μέτρα τους.Μας χλεύασαν...αυτοί και τα παπαγαλάκια τους.Δεν μας αγνόησαν!
Μας παρουσίασαν σαν γραφικούς!Είχε αποτέλεσμα.
Καλώς ήρθες ερημίτη...

Ανώνυμος είπε...

Ερημίτη μου... ξέρουμε πολύ λιγότερα από αυτά που υπάρχουν... είναι καλό είναι κακό; Δεν ξέρω και τι μπορούμε να αντέξουμε όμως, ή καλύτερα τι μπορούμε και θέλουμε να μάθουμε...

Καλημέρες σε καταγάλανους ουρανούς

Καραβάκι είπε...

Το θέμα είναι να μπορούμε να δούμε πέρα από αυτά που υπάρχουν.Πίσω από τα σύννεφα...Να μπορούμε να νιώσουμε ότι συμβαίνει γύρω μας.Να ακούμε όλες τις λέξεις που στροβιλίζονται στον αέρα.Πρέπει να είμαστε "ανοιχτοί".Στη ζωή.Καλημέρα Ερημίτη μου.

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

...μάλλον εγώ σε κούρασα ερημίτη...
καλό σαββατοκύριακο,να'σαι πάντα καλά!

Δημητρης είπε...

Ελίτσα καλό σου μεσημέρι!
Ο Ερημίτης κάνει έναν όμορφο και αποδοτικό νομίζω συνδυασμό κινήσεων. Κοιτάζει ψηλά αλλά κοιτάζει και μέσα του. Τότε μπορεί να είναι πιο σίγουρος για εκείνα που βλέπει. Με τον νου και την καρδιά. Δεν υπάρχει τίποτα κρυφο. Ουδέν, που λεγανε οι πρόγονοι. ολων μας. Οσο για το γραφικούς που λες, ο Ερημίτης ξέρει να αποφεύγει τις κακοτοπιές και τις παγίδες. Γραφικό αποκαλούμε εκείνον που μας ενοχλεί...

Δημητρης είπε...

Οταν ο Οδοιπόρος συναντά τον Ερημίτη, έχουν να πουν πολλά. Αντέχουμε πολύ περισσότερα από όσα νομίζουμε. Αλλά να ο Ερημίτης καταλαβαίνει πως η ζωή έτσι όπως την αφήνουμε στα χέρια, όχι μόνο τα δικά μας, μας απογοητεύει μερικές φορές. Που πάει να πει παύει να μας γοητεύει. Παύουμε να είμαστε παθιασμένοι μαζί της. Αυτό είναι κακό, λεει ο Ερημίτης επειδή τότε νομίζουμε πως μας κρύβει πράγματα...

Δημητρης είπε...

Μπορούμε Γλυκερία, μα πρώτα χρειάζεται μα μάθουμε να κοιτάζουμε μέσα μας. εκεί είναι πρώτιστα η αλήθεια και ο τρόπος να βλέπουμε πέρα από εκείνα που υπάρχουν. Ο Ερημίτης κατάλαβε οτι "αυτά που υπάρχουν" είναι οπτασίες. Η αλήθεια τα απογυμνώνει. "Ανοιχτοί" ναι, έτοιμοι να δεχτούμε καλοπροαίρετα και άλλα από εκείνα που έχουμε μάθει και νιώθουμε ασφαλείς. Καλό απόγευμα

Δημητρης είπε...

Αντίθετα Δημήτρη, αντίθετα. Ο Ερημίτης ξεκουράζεται οταν αισθάνεται οτι υπάρχουν γύρω του συνοποιπόροι, έτοιμοι να προβάλλουν την αλήθεια. Επειδή αυτό ζήτησε και ζητά ο Ερημίτης: την αλήθεια να τον ελευθερώσει. Καλό Σ/Κ και σε σένα!

D.Angel είπε...

Είναι αρκετή η αλήθεια άραγε;
την καλησπέρα μου...

Δημητρης είπε...

Αυτή γυρεύω να με ελευθερώσει!! Η Αληθεια έχει τα πάντα μέσα της, και νου και αγάπη...
Καλησπέρα!!