Τώρα που τέλειωσαν οι γιορτές και είναι απαραίτητος ο απολογισμός, ο "φιλανθρωπικος", σκεφτόμουν πόσο σημαντικό είναι τελικά να δίνεις και οτι αυτό έχει την μεγαλύτερη σημασία.
Μου ήρθε στο νου η ιστορία της Λίζας.
Ήταν ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Λίζα. Αυτό έπασχε από μια σοβαρή και σπάνια αρρώστια. Η μοναδική της σωτηρία, έμοιαζε να είναι η μετάγγιση αίματος από τον πεντάχρονο αδελφό της, ο οποίος κατα ένα παράδοξο τρόπο είχε επιβιώσει από το ίδιο νόσημα. Το αγοράκι είχε αναπτύξει αντισώματα, τα οποία είχαν νικήσει την ασθένεια. Έτσι θα τα μετέφεραν και στο αίμα της μικρής.
Ο γιατρός εξήγησε την κατάσταση στον μικρό και εκείνος αμέσως ανταποκρίθηκε. Πήρε μια βαθιά αναπνοή και είπε:
- Εντάξει, θα δώσω αίμα για να σώσω την αδελφή μου.
Καθώς προχωρούσε η μετάγγιση, ήταν ξαπλωμένος δίπλα στην αδελφή του. Την κοίταζε συνεχώς και κάποια στιγμή χαμογέλασε πλατιά, όπως και όλοι όσοι ήταν στο δωμάτιο, επειδή το χρώμα στα μάγουλα της είχε αρχίσει να γίνεται κόκκινο.
Τότε το μικρό αγόρι γύρισε προς τη μεριά του γιατρού και τον ρώτησε με τρεμάμενη φωνή:
- Θα αρχίσω να πεθαίνω τώρα;
Βλέπετε είχε παρεξηγήσει τον γιατρό. Νόμιζε οτι θα έδινε όλο του το αίμα στην αδελφή του για να την σώσει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου