Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009

με την καρδιά βλέπεις πιο καλά

Την προσοχή του Ερημίτη τράβηξαν φωνές.
Ακούμπησε γερά πάνω στο μπαστούνι του και γύρισε να δει από πού ακούστηκαν.
"Βοήθεια!" άκουγε
Εκείνο που παρατήρησε ήταν οτι η ζωή συνέχιζε την πορεία της, και μέσα στην παραζάλη και το βουητό της, τούτη η φωνή χανόταν.
"Σας παρακαλώ!" σαν να ακουγόταν μέσα στον αέρα κρυμμένη η έκκληση
Τόσο καιρό στην πάλη με τον εαυτό του ο Ερημίτης, είχε μάθει, να βλέπει όχι με τα μάτια αλλά με την καρδιά. Μόνο με την καρδιά μπορείς να δεις καθαρά τον κόσμο. Από τα αγαπημένα του συμπεράσματα.
Έτσι μπόρεσε να ξεχωρίσει την πηγή της έκκλησης.
Σε ένα παγκάκι στο γειτονικό πάρκο, αμίλητος καθόταν ένας νεαρός. Είχε σκύψει το κεφάλι για να κρύψει τα δάκρυα του.
"Επιτέλους ήρθες!" λέει στον Ερημίτη μόλις τον είδε
"Καθυστέρησα..." δικαιολογήθηκε εκείνος λίγο θυμωνένα με τον εαυτό του. Δεν πρέπει να παρασυρθεί από την πόλη.
"Πονάω!" ψιθύρησε ο νεαρός και ακούμπησε με το χέρι την καρδιά του.
Ο Ερημίτης τον συμπόνεσε.
"Δεν ακούσατε ο ένας τον άλλον έτσι; είπε κοιτώντας το χέρι πάνω στην καρδιά
'Ηθελα τόσο να πω αυτά που αισθανόμουν!"
"Φαντάζομαι κι εκείνη"
"Δεν ξέρω...ίσως...."
"Αφήσατε χώρο στη μοναξιά να γδέρνει τώρα την καρδιά" έβαλε το δικό του χέρι πάνω της και κάτι ψιθύρησε.
Ο νεαρός, ηρέμησε.
"Θέλει πιο πολύ προσπάθεια" είπε ο Ερημίτης. Άλλοι τα καραφέρνουν πιο καλά.
Και του διηγήθηκε το παρακάτω περιστατικό:


12 σχόλια:

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

καλέ μου Ερημίτη,στους πονεμένους ανθρώπους και ειδικά στους νέους ,έχει ώφελος να τους δείχνουμε τους "άλλους" που τα καταφέρνουν καλύτερα;
δεν ξέρω ...εμένα αυτή η φράση με κάνει κομμάτια...παλεύω να μη την ξεστομίσω στα παιδιά μου αλλά κι εγώ δεν τα καταφέρνω μερικές φορές...
καλό απόγευμα και να με συμπαθάς.

Δημητρης είπε...

Μερικές φορες ο Ερημίτης παρασύρεται έχοντας τον εαυτό του ως μέτρο σύγκρισης. Είναι πολύ αυστηρός με τον εαυτό του Δημήτρη. Πολύ αυστηρός. Γι' αυτό και γύρεψε στη ζωή του ερημητάρι και όχι οικογένεια. Τον εαυτό του δυσκόλεψε πολύ. Ισως λοιπόν και να έχεις δίκιο. Στα ανθρώπινα μέτρα τούτη η φράση μπορεί να δυσκολέψει. Ο Ερημίτης όμως το λέει με όλη την δύναμη της ψυχής του και με όλη του την αγάπη. Μόνο μέσα από τουτη την προοπτική θα γίνει κατανοητός.

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Διδάσκομαι,μαθαίνω,...τουλάχιστον προσπαθώ....Γι'αυτό δεν σου μιλώ παρά μόνο σ'ακούω.
Αλλά είμαι εδώ,...κάπου κρυμμένη.. γιατί τα μάτια σιγά σιγά συνηθίζουν,στο Φώς

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

μόλις γύρισα για να αφαιρέσω την ερώτησή μου γιατί κατάλαβα οτι από μεγάλη αγάπη και αγωνία μίλησε έτσι ο Ερημίτης...καμιά φορά οι νεότεροι παρεξηγούν γιατί δε μπορούν να δουν αυτη την αγωνία ...
επίσης αξίζει να πούμε ένα μπράβο στον Κ.Πιλάβιο που βοήθησε τον Ερημίτη να δώσει ένα μάθημα ζωής στον πληγωμένο νέο.
καλό απόγευμα Δημήτρη.

Δημητρης είπε...

Ελπίζω να συγχωρέσει ο κύριος Πιλάβιος τον Ερημίτη για την παράλειψη αυτή, η οποία έγινε από την αβρότητα και την προσπάθεια να φέρει τους ανθρώπους κοντά στην αληθινή τους φύση!!!

Δημητρης είπε...

Και ο Ερημίτης Ελίτσα διδάσκεται, μην ξεχνάς οτι ήρθε στον κόσμο για να βρει την αλήθεια, να ελευθερωθεί... καλό απόγευμα!

Laplace είπε...

καλησπερα σας
εχετε υπεροχο blog
πολυ συγκινητικό το βιντεο,το ειχα ξαναδει αλλα καθε φορα που το βλεπω ειναι ξεχωριστη
θα τα λεμε
καλο απογευμα :)

Δημητρης είπε...

Κάθε φορά που έρχεται κάποιος στην συντροφιά του Ερημίτη, εκείνος αισθάνεται πως έχει μια ελπίδα παραπάνω για να βρει την αλήθεια που γυρεύει. Καλως όρισες Laplace!

Καραβάκι είπε...

Κιεγώ κάπου εκεί με την ελίτσα είμαι και σε παρακολουθώ και την τραβάω να βγει στο φως.Στο φως ξανά...

Δημητρης είπε...

Μα είμαστε πλασμένοι για εκεί... πέρασα και το είδα... αλλά δεν είχα τι να πω... Την καλησπέρα μου!!!

Osiris είπε...

Ο πατέρας... είχε νοήμονα καρδιά.
Ο μικρός, είχε απλώς καρδιά.

Και οι δυο, αγαπούσαν βέβαια...

Καλό απόγευμα.

Στην υγειά των μεγάλων καρδιών. ;)

Δημητρης είπε...

ΣΤην υγειά σου!!!!!!
:)
Καλησπέρα φίλε πειρατή